Imię Jezus Chrystus ponad wszystkie imiona

Imię Jezus Chrystus ponad wszystkie imiona

Wprowadzenie

Zachariasza 14:9. „I będzie Pan królem nad całą ziemią; w owym dniu będzie jeden Pan, a imię jego jedno”.

Boży plan odkupienia jest cudowny; jest naprawdę najwspanialszy ze wszystkich. Jest to mistrzowski plan. Historia odkupienia, w której Bóg stał się Zbawicielem, napełnia serce zdumieniem, zwłaszcza gdy wyobrazimy sobie, że Wszechmogący Bóg stał się ciałem i zamieszkał wśród nas, aby przywrócić ludzkości społeczność z Nim. Najważniejszym celem życia i służby Jezusa na ziemi było pojednanie. Przyszedł jako Odkupiciel, aby szukać i zbawić to, co zginęło (Łukasza 19:10). Chociaż Jezus czynił cuda, głosił Słowo i wypełniał proroctwa Starego Testamentu, ostatecznym celem każdego z tych działań było zbawienie. Pokonanie grzechu i śmierci oraz przywrócenie społeczności między człowiekiem a Bogiem było powodem, dla którego przyszedł.

Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się nad znaczeniem imienia „Jezus”? Imiona są ważne w Biblii i pełnią różne funkcje. Biblijne imię może odnosić się do pewnych aspektów narodzin danej osoby. Na przykład Mojżesz otrzymał swoje imię, ponieważ jego matka wyciągnęła go z wody (Wj 2:10). Jego imię dosłownie oznacza „wyciągać”. Biblijne imiona czasami wyrażały reakcję rodziców na narodziny dziecka. Przykładem takiego imienia jest Izaak (Rdz 21:6), które oznacza „śmiech”.

Biblijne imiona były również używane do przekazywania Bożego poselstwa. Prorok Izajasz nazwał swojego pierwszego syna Szear-Jaszub, co oznacza „resztka powróci” (Iz 7:3). Było to zgodne z Bożym poselstwem dla Izraelitów, które głosiło, że zostaną zredukowani do resztki tego, czym kiedyś byli, i ostatecznie powrócą z wygnania do ziemi obiecanej. Biblijne imiona były również używane do ustalenia przynależności do Boga. Wszystkie imiona kończące się na -jah lub -el (a jest ich wiele) oznaczają „z Panem” lub „z Bogiem”. Następnie mamy nadanie nowego imienia. Było to używane do ustanowienia władzy nad inną osobą lub wskazania nowego początku czy nowego kierunku w życiu danej osoby. Na przykład faraon zmienił imię Józefa na Zafenat-Paneach, gdy Józef zaczął mu służyć (Rdz 41:45). Podczas niewoli babilońskiej Daniel, Hananiasz, Miszael i Azariasz zostali zmuszeni do zmiany imion na Belteszazzar, Szadrach, Meszach i Abednego (Dn 1:6-7). Zmiany imion wskazujące na nowy kierunek życia obejmują także przemianę Abrama na Abrahama (Rdz 17:5), Kefasa na Piotra (Mk 3:16) oraz Saula na Pawła (Dz 13:9).

Sara była bezpłodna, dopóki jej imię nie zostało zmienione z Saraj, co oznaczało „bezpłodna”, na Sara, co oznacza „księżniczka”. Miała zostać księżniczką lub królową ludu izraelskiego, więc jej imię musiało zostać zmienione, aby odzwierciedlać tę nową rolę. Nowe imię Sary nadano, aby wyrazić to, co Bóg zamierzał przez nią osiągnąć – uczynić ją królową-matką potomstwa Abrahama. Podobnie było z Jakubem. Jego imię oznaczało „zwodziciel” lub „oszust”, co odzwierciedlało jego wcześniejsze postępowanie. Dopiero gdy Bóg nadał mu nowe imię, Jakub stał się Izraelem, co oznacza „książę u Boga”. W całej Biblii można znaleźć przykłady, gdzie charakter osoby był związany z jej imieniem.

Imiona często służyły do wyrażania natury i roli danej osoby. Były nadawane, aby wskazać cel, jaki dana osoba miała wypełnić w świecie. Najlepszym przykładem takiego imienia jest Jezus. W tym przypadku Bóg był bardzo precyzyjny w wyborze imienia dla Syna Bożego. W Ewangelii Mateusza 1:20-21 czytamy: „A gdy tak rozmyślał, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie, mówiąc: Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Marii, swojej żony; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w niej poczęło. I porodzi syna, i nadasz Mu imię JEZUS, albowiem On zbawi swój lud od jego grzechów”.

Imię Jezus jest kluczowe dla zbawienia, co potwierdza cały Nowy Testament, gdyż zbawienie można osiągnąć jedynie przez Niego. Zrozumienie, kim jest Jezus, ma fundamentalne znaczenie, ponieważ najważniejszym z objawień jest najwyższe bóstwo naszego Pana Jezusa Chrystusa. To On jest objawioną tajemnicą Boga. W objawieniu osoby Jezusa Chrystusa zawarta jest również tajemnica Jego Kościoła oraz wszelkie późniejsze objawienia Boga. W rzeczywistości całe Boże objawienie wypełnia się w osobie Jezusa Chrystusa, ponieważ to właśnie w Nim Bóg został w pełni objawiony ludzkości.

Rozwijające się objawienie

Przez całą Biblię Bóg objawiał się stopniowo, w rozwijającym się i postępującym objawieniu. W Starym Testamencie Bóg objawił się jako „Bóg nad nami”, prowadząc Izraela słupem ognia i obłoku podczas ich wędrówki przez pustynię. Objawiał także swoje Słowo prorokom, którzy poznali Go jako Pana, Boga Stworzyciela, który uczynił niebiosa i ziemię.

Rodzaju 2:4. „Takie są dzieje stworzenia niebios i ziemi w dniu, w którym PAN Bóg uczynił ziemię i niebiosa;”

Podstawowym znaczeniem imienia PAN (Jehowa) jest „samoistny”. Dosłownie (jak w Wj 3:14): „Wtedy Bóg odrzekł do Mojżesza: JESTEM, KTÓRY JESTEM. I dodał: Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was.”. Ale Hawa, z której powstaje Jehowa, czyli Jahwe, oznacza także „stawać się”, to znaczy dać się poznać, wskazując w ten sposób na ciągłe i wzrastające samoobjawianie się. Imię Jehowa oznaczałoby zatem „samoistny, który się objawia”.

W nieustannie rozwijającym się objawieniu Bożym jest On po raz pierwszy znany Abramowi jako PAN (Jehowa) i został nazwany tym imieniem. Rodzaju 12:1 „I PAN powiedział do Abrama: Wyjdź z twojej ziemi i od twojej rodziny, i z domu twego ojca do ziemi, którą ci pokażę.”

Było to imię Jehowa, którego Abram wzywał podczas oddawania czci.

Rodzaju 12:8. „A stamtąd przeniósł się do góry na wschód od Betel i tam rozbił swój namiot między Betel od zachodu i Aj od wschodu. Tam również zbudował ołtarz dla PANA i wzywał imienia PANA.”

W dalszej części Jego objawienia, w Księdze Rodzaju 14:18 następuje tajemnicze pojawienie się Melchizedeka, kapłana najwyższego Boga i króla Salem (Króla Pokoju). List do Hebrajczyków mówi o tym Melchizedeku jako o kimś, kto nie ma początku dni ani końca życia. Był on ustawicznie arcykapłanem Boga. Był Odwiecznym, bo tylko w Bogu mieszka nieśmiertelność. (1 Tymoteusza 6:16) Melchizedek był zapowiedzią przyjścia Jezusa Chrystusa, który został naszym Arcykapłanem i Królem Świętych.

W Starym Testamencie król miał pochodzić z rodu Judy, a kapłaństwo miało pochodzić z rodu Lewiego. Królowi w Izraelu nie pozwolono pełnić obowiązków kapłańskich. (2 Kronik 26:18-19). Lewicie nie wolno było być królem, gdyż król miał pochodzić z rodu Dawida, z pokolenia Judy. Jednakże Melchizedek był zarówno Królem, jak i Kapłanem. Jezus należał do tego samego stanu kapłańskiego co Melchizedek, gdyż On jest prawdziwym Królem i naszym orędownikiem.

Wszechmogący Bóg

W Księdze Rodzaju 17:1 Bóg ponownie objawił się Abramowi, ale tym razem jako El Szaddaj. Nie była to inna osoba ani inny bóg, ale raczej kolejne rozwinięcie objawienia tej samej Osoby.

Rodzaju 17:1. „Gdy Abram miał dziewięćdziesiąt dziewięć lat, PAN ukazał się Abramowi i powiedział do niego: Ja jestem Bogiem Wszechmogącym. Chodź przed moim obliczem i bądź doskonały.” Wszechmogący w języku hebrajskim jest tłumaczony ze słowa Szaddaj i oznacza: wszechmocny, najpotężniejszy.

Niezależnie od formy i imienia, jakie Bóg objawił Abrahamowi, Abraham wiedział, że jest tylko jeden Bóg. We wszystkich tych różnorodnych manifestacjach, czy to w postaci Jehowy, Melchizedeka, czy jak w przypadku Rodzaju 17, El Szaddaj, Wszechmogącego Boga, w umyśle Abrahama nigdy nie było trzech różnych bogów, osób czy wielu bóstw. Wiedział, że to ten sam Bóg objawiający się w innej manifestacji.

Znaczenie imienia

W każdym pojawieniu i rozwijającym się objawieniu Boga Abrahamowi objawiał się On w nowym imieniu. W tych objawieniach Bóg objawiał swoje imię. Imię, jakim został nazwany, ujawniało pewien aspekt natury Boga, niezależnie od tego, czy był to król-kapłan w postaci Melchizedeka, El Szaddaj (który jest Bogiem Wszechmogącym), Jehowa (Samoistniejący) czy Elohim. Bez względu na to, w jakiej manifestacji się objawił, był to tylko jeden Bóg. Imię wyrażało objawienie tego, co On robił w tamtym czasie.

Kiedy Bóg objawia się pod nowym imieniem, znaczenie tego imienia zawiera przesłanie dotyczące tego, co On wkrótce uczyni. Imię Boga zawsze objawia, kim On jest i czym jest. To właśnie uczynił Bóg, gdy przekazał swoje słowo Mojżeszowi. W swoim przesłaniu do Mojżesza Bóg objawił swoje imię i zawarte w nim przesłanie wyrażało to, czego zamierzał dokonać w tym czasie, gdy przyniesie wybawienie dzieciom Izraela.

Jest coś, co wydaje się dość niezwykłe w Księdze Wyjścia 6:1-8. Jeśli nie będziesz ostrożny, przegapisz jego znaczenie. Zwróć uwagę, ile razy w poniższym fragmencie Bóg oznajmia, co zamierza zrobić i pod jakim imieniem się wyrazi. Chce, aby Izrael wiedział, że w Jego imieniu jest wybawienie.

Wyjścia 6:1-2. „Wtedy PAN powiedział do Mojżesza: Teraz zobaczysz, co uczynię faraonowi. Mocną ręką bowiem wypuści ich i mocną ręką wypędzi ich ze swojej ziemi. Nadto Bóg mówił do Mojżesza: Ja jestem PANEM.” (On sam oświadcza: „Jam jest Jehowa”).

W Księdze Wyjścia 6:3 sytuacja staje się dość niezwykła. „Objawiłem się Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi pod tym imieniem: Bóg Wszechmogący,” (El Szaddaj), „ale z mojego imienia JEHOWA nie byłem przez nich poznany.”

Bóg mówi: „W przeszłości ukazywałem się Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi w imieniu Boga Wszechmogącego, ale tym razem zamierzam się im objawić w imieniu JEHOWA”.

Wyjścia 6:4-5. „Ustanowiłem też z nimi moje przymierze, aby dać im ziemię Kanaan, ziemię ich pielgrzymowania, w której przebywali jako obcy. Usłyszałem także jęk synów Izraela, których Egipcjanie trzymają w niewoli, i wspomniałem na moje przymierze.”

Zwróć uwagę, ile razy Bóg mówi: „Ja jestem PANEM” (4 razy), „Ja będę” (8 razy), „Ja uczyniłem” (3 razy). W tych 8 wersetach Bóg używa zaimka osobowego „Ja” osiemnaście razy. Wyraźnie daje im do zrozumienia, że PAN zamierza objawić coś o sobie, czego jeszcze nie widzieli ani nie uświadomili sobie wcześniej.
Wyjścia 6:6. „Dlatego powiedz synom Izraela: Ja jestem PAN [JEHOWA] i wyprowadzę was spod ciężarów Egipcjan, i uwolnię was z ich niewoli, i wybawię was wyciągniętym ramieniem i przez wielkie sądy. 7. I wezmę was za swój lud, i będę waszym Bogiem. I poznacie, że Ja jestem PAN [JEHOWA], wasz Bóg, który wyprowadza was spod ciężarów Egipcjan. 8. I zaprowadzę was do ziemi, o której przysiągłem dać ją Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi, i dam wam ją jako dziedzictwo: Ja jestem PAN [JEHOWA].”

Zwróć uwagę na słowa Boga skierowane do Mojżesza w Księdze Wyjścia 6:3 dotyczące Jego imienia: „I ukazałem się Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi pod imieniem Bóg Wszechmogący (El Szaddaj), ale pod moim imieniem JEHOWA nie byłem im znany.”

Abraham w swoim czasie wzywał imienia JEHOWA, ale nie znał pełnego znaczenia tego imienia. Nie znał Boga jako Boga wyzwolenia. Gdy Bóg wyzwolił Izrael z Egiptu, poznali Go w nowy sposób, w taki, w jaki to imię nigdy wcześniej nie zostało objawione. Bóg ukazał się jako JEHOWA, Wyzwoliciel.

Bóg dosłownie mówił do Mojżesza: „Zstąpiłem, aby objawić Moje Imię w sposób większy niż kiedykolwiek wcześniej, ponieważ zamierzam uczynić imię JEHOWA znanym tobie z głębszym znaczeniem niż to, które było znane Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi. Poznasz Mnie jako Wyzwoliciela.” W tym fragmencie Bóg wielokrotnie zapewnia Mojżesza, mówiąc: „Ja uczynię, Ja uczynię, Ja uczynię; oto, co uczynię.”

Bóg objawia swoją naturę i charakter stopniowo poprzez Pisma, często wyrażając się za pomocą nowego imienia. Na przykład, gdy Bóg zapewnił baranka do ofiary dla Abrahama, objawił się jako JEHOWA-Jireh, czyli Bóg, który zaopatruje. Na tej górze Abraham zobaczył głębsze znaczenie imienia JEHOWA, które wcześniej nie zostało w pełni objawione.

Kiedy ludzie pragnęli lepiej poznać samego Boga, starali się poznać Jego imię. Dlatego Mojżesz zapytał: „Kogo mam im powiedzieć, że mnie posyła?” Bóg odpowiedział: „Ja, JEHOWA, Ten, który Jestem, który Jestem, Samoistny, posyła cię. Objawię się jako Wyzwoliciel dla dzieci Izraela, 'Jehowa, Wyzwoliciel’.” W ten sposób Bóg ukazał kolejny aspekt objawienia swojego Imienia, JEHOWA.

Przez wszystkie miejsca Pisma to właśnie imię Pana było tym, przez które Jego lud pragnął Go poznać. Raz za razem Boży lud szukał głębszego zrozumienia Jego natury i charakteru poprzez objawienia Jego imienia.

K. Rodzaju 32:29. „I Jakub spytał: Powiedz mi, proszę, twoje imię. A on odpowiedział: Czemu pytasz o moje imię? I tam mu błogosławił.”

K. Sędziów 13:17. „I Manoach powiedział do Anioła PANA: Jakie jest twoje imię, abyśmy cię uczcili, gdy spełni się twoje słowo?”

I Królewska 8:43. „Ty wysłuchaj w niebie, w miejscu swego zamieszkania, i uczyń wszystko, o co ten cudzoziemiec będzie do ciebie wołać, aby wszystkie narody ziemi poznały twoje imię i bały się ciebie tak, jak twój lud Izraela, i aby wiedziały, że twoje imię jest wzywane nad tym domem, który zbudowałem.”.

Na przestrzeni wieków, kiedy ludzie pragnęli dowiedzieć się więcej o Bogu, starali się poznać Jego Imię. Komu oddajemy cześć? Komu przypisujemy zasługę za to wszystko? Chcemy poznać Jego Imię.

Słownik Biblijny mówi: „Poznanie imienia Boga oznacza poznanie Boga tak, jak On sam się objawił…” „Kiedy w Starym Testamencie mowa jest o Bogu, ‘imię’ ma treść objawiającą.” Innymi słowy, Bóg objawia samego siebie.

Tak więc, gdy Jahwe przyszedł na ziemię i zamieszkał w człowieku, Chrystusie Jezusie, Bóg ponownie wyraził samego siebie, objawiając jeszcze jedno znaczenie imienia Jahwe.

Ew. Mateusz 1:21. „I urodzi syna, któremu nadasz imię Jezus. On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów.”. Zwróć uwagę, że imię JEZUS jest pisane wielkimi literami, podobnie jak PAN w Starym Testamencie. Jezus oznacza „Jehowa, Zbawiciel”, co ukazuje, że Bóg przyszedł, aby zamieszkać pośród nas jako człowiek, z wyraźnym celem „zbawić swój lud od jego grzechów”.

Kiedy Jahwe przyszedł na ziemię, przyszedł jako Zbawiciel, dlatego przyjął imię, które odzwierciedlało Jego dzieło jako Odkupiciela. Stary Testament nazywał Go Odkupicielem, ale człowiek nie znał Go w pełni jako Zbawiciela, ponieważ jeszcze nie został odkupiony. Pełne odkupienie nie mogło być osiągnięte pod krwią byków i kozłów, ponieważ krew zwierząt nie mogła zadośćuczynić za grzechy ani zmienić natury grzesznika. Izrael nigdy nie znał Boga jako Zbawiciela od grzechów. Izrael znał Boga jedynie jako tego, który wybawił ich z niewoli, ale wciąż potrzebowali odkupienia od niewoli grzechu. Aby doświadczyć odkupienia od grzechu, trzeba było poznać Boga w objawieniu Jego imienia jako Jezusa, Zbawiciela.

To było ogromnie ważne, ponieważ żydowscy wierzący, którzy wcześniej znali Jahwe, teraz musieli poznać Boga jako Emmanuela, czyli „Boga z nami”, który objawił się w imieniu Jahwe: JEZUS, „Jehowa Zbawiciel”. Poznanie Go jedynie jako Jahwe, który objawiał się przez proroków, nie było już wystarczające do zbawienia. Teraz musieli poznać Go jako Jezusa, Syna Bożego i Zbawiciela świata. Jahwe ze Starego Testamentu przyjął nowe imię — Jezus! Jahwe przyszedł na ziemię i przyjął ciało w celu zbawienia. Teraz ludzkość była zobowiązana poznać Boga w objawieniu Jego nowego imienia. Tylko w imieniu Jezusa ludzie mogli być zbawieni. To jest zgodne z wersetem ze Starego Testamentu, z Księgi Ozeasza 13:4: „Ale ja jestem PAN, twój Bóg, od wyjścia z ziemi Egiptu, a nie będziesz znał innego Boga oprócz mnie. I nie ma innego zbawiciela oprócz mnie.”. Skoro nie ma Zbawiciela poza Nim, to musimy dojść do wniosku, że Jego imię to Jezus, a nie po prostu jedna z trzech osób wchodzących w skład jedynego Boga.
Kiedy Saul (później znany jako Paweł) pokutował, Ananiasz polecił mu: „Dlaczego teraz zwlekasz? Wstań, ochrzcij się i obmyj swoje grzechy, wzywając imienia Pana.” (Dzieje Apostolskie 22:16). Jakie imię miał Saul wzywać? Instrukcja była taka, że aby jego grzechy zostały zmazane, miał wstać i przyjąć chrzest, wzywając imienia Pana. Jakie imię do zbawienia miał wezwać? Kilka dni wcześniej Saul zadał to samo pytanie: „Wtedy zapytał: Kim jesteś, Panie? A Pan odpowiedział: Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz.” (Dzieje Apostolskie 9:5). To właśnie na drodze do Damaszku Jezus objawił się Saulowi jako Pan. Saul znał Pana Boga ze Starego Testamentu, ale w tym momencie nie znał ani nie służył Jezusowi z Nowego Testamentu. Jednak po spotkaniu na drodze do Damaszku dowiedział się, że Pan ze Starego Testamentu to ten sam Pan z Nowego Testamentu, a ku jego zdumieniu imię Pana brzmiało Jezus!

Wiedza o Jezusie jako Zbawicielu jest dla nas czymś, co znamy od dzieciństwa. Każdy, kto słyszał o Jezusie, wie, że przyszedł, aby zbawić. Jednak w tamtych czasach to nie była stara wiadomość. To nigdy wcześniej się nie zdarzyło. Było to coś zupełnie nowego, a oni mieli trudności, by to dostrzec. Kiedy Bóg zaczyna działać w kolejnej odsłonie objawienia swojego Imienia, ludzie często mają trudności z jego dostrzeżeniem, a szczególnie było to widoczne u Żydów, gdy Ewangelia zaczęła być głoszona poganom. W tym momencie Bóg objawiał się w wyrazie swojego imienia jako Jahwe, Zbawiciel (Jezus), i przyszedł do swoich (narodu Izraela), ale Jego własny lud nie chciał Go przyjąć w imieniu Jezus (Jahwe Zbawiciel). Gdyby Jezus przyszedł jako prorok, jak Eliasz czy Mojżesz, głosząc o Jahwe ze Starego Testamentu, przyjęliby Go. Jednak Jahwe przyszedł jako Zbawiciel i nie było zbawienia w żadnym innym imieniu, tylko w imieniu Jezus.

Jana 8:23-24. „I powiedział do nich: Wy jesteście z niskości, a ja jestem z wysoka. Wy jesteście z tego świata, ja zaś nie jestem z tego świata.
Dlatego wam powiedziałem, że umrzecie w swoich grzechach. Bo jeśli nie uwierzycie, że ja jestem, umrzecie w swoich grzechach.”

Jezus mówi bardzo wyraźnie: „Jeśli nie rozpoznacie mnie jako Jahwe, Zbawiciela, umrzecie w swoich grzechach.” To wciąż jest prawdą dzisiaj.

Jahwe przemawiał przez proroków, ale teraz Bóg mówił przez swojego Syna, człowieka Jezusa Chrystusa, którego zrodził przez stworzenie. W dawnych czasach był tylko jeden Bóg i przemawiał przez swoich proroków, a w dniach swojej ziemskiej pielgrzymki również był tylko jeden Bóg, który przemawiał przez Jezusa Chrystusa. Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, dlaczego Jezus nigdy nie mówił: „Tak mówi Pan!”? Dlaczego? Bo On był Panem.

List do Hebrajczyków 1:1-8. „Bóg, który wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś do ojców przez proroków; W tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez swego Syna, którego ustanowił dziedzicem wszystkiego, przez którego też stworzył światy; Który, będąc blaskiem jego chwały i wyrazem jego istoty i podtrzymując wszystko słowem swojej mocy, dokonawszy oczyszczenia z naszych grzechów przez samego siebie, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach; I stał się o tyle wyższy od aniołów, o ile znamienitsze od nich odziedziczył imię. Do którego bowiem z aniołów powiedział kiedykolwiek: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem? I znowu: Ja będę mu Ojcem, a on będzie mi Synem? I znowu, gdy wprowadza pierworodnego na świat, mówi: Niech mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boga. O aniołach zaś mówi: On czyni swoich aniołów duchami, a swoje sługi płomieniami ognia. Lecz do Syna mówi: Twój tron, o Boże, na wieki wieków, berłem sprawiedliwości jest berło twego królestwa.”

To właśnie o Synu mówił Wieczny Duch przez cały Stary Testament. Otrzymał On bardziej wspaniałe imię, ponieważ nazwano Go Jego Synem, nie tylko „synem”, ale jedynym Synem, który miał wyrażać wszystko, czym był Ojciec jako Duch w ciągu całego Starego Testamentu. Pełnia Bóstwa miała zamieszkać w Nim, w tym stworzonym ciele. „Twój tron, o Boże” będzie trwał na wieki. To nie był kolejny anioł ani inny duch służebny, lecz sam Bóg w ciele. Aniołom polecono Go wielbić.

Imię Wywyższone

Tak jak Imię Boga było podkreślane w Starym Testamencie, tak samo imię Boga było podkreślane i wywyższane w Nowym Testamencie. Ta sama tendencja do wywyższania imienia Boga, wielbienia go i wzywania, którą znajdujemy w lekturze Starego Testamentu, jest kontynuowana w pismach Nowego Testamentu, ale imię, które jest wymieniane, podkreślane, wywyższane i chwalone, to JEZUS. Przez całą Biblię Imię Boga miało być chwalone, wywyższane i rozważane!

Psalm 34:3. „Uwielbiajcie PANA ze mną i wspólnie wywyższajmy jego imię.”

Psalm 113:1-3. „Alleluja. Chwalcie, słudzy PANA, chwalcie imię PANA.
Niech imię PANA będzie błogosławione, odtąd aż na wieki.
Od wschodu słońca aż do jego zachodu, niech imię PANA będzie pochwalone.”

Psalm 83:16. „Okryj ich twarze hańbą, aby szukali twego imienia, PANIE!”.

To samo w sobie dowodzi, że imię Jezus jest rzeczywiście Imieniem Boga ze Starego Testamentu. Gdzie w Nowym Testamencie znajduje się podkreślenie jakiegokolwiek innego imienia? Nie można znaleźć innego imienia wywyższonego tak bardzo, jak imię „Jezus”.

Dzieje Apostolskie 8:12. „A gdy uwierzyli Filipowi, który głosił o królestwie Bożym i o imieniu Jezusa Chrystusa, chrzcili się zarówno mężczyźni, jak i kobiety.”

Wczesny kościół głosił w taki sposób, że obserwatorzy, w tym krytycy, komentowali, jak głosili imię Jezusa. To było ich główne przesłanie. Głosili nieustannie imię Jezusa. Przeważające objawienie było takie, że Bóg jest z nami i stał się naszym Zbawicielem.

Dzieje Apostolskie 4:10. „Niech wam wszystkim i całemu ludowi Izraela będzie wiadomo, że w imieniu Jezusa Chrystusa z Nazaretu, którego wy ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych, przez niego on stoi przed wami zdrowy.”

Dzieje Apostolskie 4:15-18. „Rozkazali im więc opuścić Radę i naradzali się między sobą.
Mówili: Co zrobimy z tymi ludźmi? Bo to, że dokonali oczywistego cudu, wiadomo wszystkim mieszkańcom Jerozolimy i nie możemy temu zaprzeczyć.
Lecz żeby się to bardziej nie rozchodziło wśród ludzi, zabrońmy im pod groźbą mówić do kogokolwiek w to imię.
A przywoławszy ich, nakazali, aby w ogóle nie mówili ani nie nauczali w imię Jezusa.”.

Żydzi nie mieli nic przeciwko temu, jak bardzo Apostołowie głosili Boga Starego Testamentu, ale nie potrafili dostrzec Jego objawienia jako Jezusa, Jahwe Zbawiciela. Jednak bez tego Imienia nie mogli być zbawieni.

Kolosan 3:17. „A wszystko, co czynicie w słowie lub w uczynku, wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu i Ojcu przez niego.”

Taka była reputacja, jaką zyskali święci Nowego Testamentu; byli wielokrotnie oskarżani o używanie tego imienia, oddawanie mu czci i głoszenie zbawienia w tym imieniu.

Jak widzimy w Dziejach Apostolskich 4, Imię było dosłownie głoszone. Było podkreślane. Dziś nie jest to tak oczywiste w wielu kościołach, głównie z powodu doktryny trynitarnej, która przyćmiewa fakt, że imię Jezusa Chrystusa jest najwyższym imieniem objawiającym charakter Boga. W tej doktrynie przypisuje się imię Jezus jedynie drugiej osobie, a nie całej istocie Boga.

Jezus sam powiedział, w jakim imieniu przyszedł.

Jana 5:43: „Przyszedłem w imieniu mojego Ojca (Tego, który stworzył to ciało, Tego, który dał mi życie, mojego Ojca, przyszedłem w Jego imieniu), a nie przyjmujecie mnie. Gdyby inny przyszedł w swoim własnym imieniu, tego byście przyjęli.”

Jakie było imię Ojca?

Objawienie 14:1. „I zobaczyłem, a oto Baranek stał na górze Syjon, a z nim sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy mieli imię jego Ojca wypisane na czołach”.

Imię Ojca musi być wypisane na ich czołach. Innymi słowy, ich tożsamość miała być związana z tym imieniem. Mieli być ludem tego imienia.

Objawienie 22:3-4. „I nie będzie już żadnego przekleństwa. Lecz będzie w nim tron Boga i Baranka, a jego słudzy będą mu służyć.
I będą oglądać jego oblicze, a jego imię będzie na ich czołach.”

Imię czego? Imię Baranka, który jest Odkupicielem! Jakie jest imię Baranka? Jego imię to Jezus, które było imieniem Boga Ojca, imieniem Wiecznego Ducha, który teraz żył w człowieku Jezusie Chrystusie. Jezus, będąc w ludzkiej postaci, nosił imię Tego, który Go stworzył.

Nazwany Jego Imieniem

Kościół ma nosić Jego imię.

Efezjan 3:14. „Dlatego zginam swoje kolana przed Ojcem naszego Pana Jezusa Chrystusa; Od którego cała rodzina na niebie i na ziemi bierze swoją nazwę;”.

W całym wczesnym Kościele podkreślano, że Bożym zamiarem było, aby byli znani pod imieniem Jezus. Czy to nie ma sensu? Każde dziecko mężczyzny nosi jego imię. Każde dziecko Boże ma nosić Jego imię. To samo dotyczy Jego Oblubienicy; ona również ma nosić Jego imię.

Dzieje Apostolskie 15:14. „Szymon powiedział, jak najpierw Bóg wejrzał na pogan, aby z nich wybrać lud dla swego imienia.”

Ci ludzie mieli być rozpoznawani przez Niego, a ich tożsamością miało być Jego imię. Imię Ojca, imię Baranka, miało być wypisane na ich czołach.

Bóg oznajmił Izraelowi, że na całym świecie pragnie mieć lud nazwany Jego imieniem.

Powtórzonego Prawa 28:8-10. „PAN przykaże, aby było z tobą błogosławieństwo w twoich spichlerzach i we wszystkim, do czego wyciągniesz swoją rękę; i będzie ci błogosławił w ziemi, którą daje ci PAN, twój Bóg. PAN ustanowi cię dla siebie świętym ludem, tak jak ci poprzysiągł, jeśli będziesz przestrzegać przykazań PANA, swego Boga, i chodził jego drogami. I wszystkie narody ziemi zobaczą, że jesteś nazywany imieniem PANA, i będą się ciebie lękać.”

Problem Izraela polegał na tym, że nie mogli dotrzymać przymierza, ale Bóg obiecał zbawienie, dzięki któremu nastąpi wewnętrzne zamieszkanie Ducha Świętego, aby nawrócić duszę i zmienić naturę człowieka. To zamieszkanie Ducha Świętego miało być strażnikiem przymierza, a ci, którzy go otrzymają, będą mogli dotrzymać Jego przymierza (Jego Słowa). Oni mieli nosić Jego imię i stać się znani jako lud Jego imienia. Imię Boga było wyróżniającym czynnikiem nadanym Izraelowi, aby oddzielić ich od wszystkich innych ludów na ziemi. Mieli być ludem Jego imienia.

Objawienie 3:12. „Tego, kto zwycięży, uczynię filarem w świątyni mojego Boga i już nie wyjdzie na zewnątrz. Napiszę też na nim imię mego Boga i nazwę miasta mego Boga, nowego Jeruzalem, które zstępuje z nieba od mego Boga, i moje nowe imię.”

Jezus jest najwyższym imieniem Boga, jakie kiedykolwiek zostało objawione ludzkości.

Kościół nigdy nie będzie oparty na właściwym fundamencie, dopóki nie uwierzy w najwyższe Bóstwo naszego Pana Jezusa Chrystusa, ponieważ Kościół jest zbudowany na objawieniu tego, kim jest Jezus. Jest to najwyższe objawienie Boga dzisiaj. Żadne inne imię Boga nie było tak pełne Bożej chwały, jak imię Jezus, które objawia Jego naturę ludzkości. Chociaż Bóg objawiał się jako El Shaddai, Melchizedek, Elohim i Jahwe w Starym Testamencie, Jezus jest najwyższym objawieniem Boga. Jezus dosłownie oznacza „Jehowa Zbawienie” i jest pełnią objawienia Boga. To imię obejmuje wszystkie wcześniejsze objawienia Boga. On jest Melchizedekiem, kapłanem i królem. On jest El Shaddai. On jest Jahwe-Jireh, moim zaopatrzycielem. On jest Jahwe-Nissi, moim sztandarem. On jest Jahwe-Rafa, moim uzdrowicielem. Wszystko jest zawarte w tym jednym imieniu, Jezus. Imię Jezusa jest najwyższe ze wszystkich imion. Nie ma większego objawienia Boga niż w Jezusie, a z Niego pochodzą wszystkie inne objawienia. Jeśli Jezus jest Bogiem wcielonym, to Jezus jest największym imieniem, jakie kiedykolwiek zostało objawione. Mateusz 1:21 to potwierdza: „A urodzi syna, i nadasz mu imię JEZUS, albowiem On zbawi lud swój od jego grzechów.”

Jahwe zbawi swój lud od ich grzechów. Największym darem jest uwolnienie z niewoli Szatana, wyzwolenie z grzechu, a tylko w Jezusie może to zostać dokonane. Nie było zbawienia nawet w dawnych imionach Jahwe, takich jak Jahwe Rafa, Jahwe Nissi, Jahwe Jireh, El Shaddai czy Melchizedek. Zbawienie od grzechu jest tylko w imieniu Jezus. Bez tego imienia nie możesz być zbawiony. Może wydawać się powszechne, ale to jest największe imię ponad wszystkimi imionami. Nie ma innego imienia jak Jezus. Nie ma wyższego imienia niż Jezus.

To nadane imię było bezpośrednim wypełnieniem proroctwa z Księgi Izajasza 7:14: „Dlatego sam Pan da wam znak: Oto panna pocznie i porodzi syna, i nazwie go imieniem Emmanuel.”

Imię Emmanuel oznacza „Bóg z nami.” Mateusz 1:23: „Oto panna pocznie i porodzi syna, i nazwą go imieniem Emmanuel, co się wykłada: Bóg z nami.”

Bóg dosłownie był z ludzkością, ponieważ sam Bóg wcielił się w Jezusa Chrystusa. Bóg, Jahwe, zstąpił, aby stoczyć ludzkie bitwy. Bóg zstąpił, aby wybawić człowieka od tego, który go zniewalał – od natury grzechu, która panowała nad człowiekiem od jego pierwszego narodzenia. Przyszedł jako Zbawiciel, aby zbawić nas od naszych grzechów.

Imię Jezus obejmuje całą naturę i tożsamość Boga, ponieważ imię Jahwe jest zawarte w imieniu Jezus. To po prostu kolejny sposób rozszerzenia objawienia samego siebie, tak jak robił to w czasach Starego Testamentu, nazywając siebie Jahwe-Zaopatrzycielem lub Jahwe-Uzdrowicielem. Podobnie jak Mojżesz dostrzegł cechę Boga, której Abraham nie widział, czyli wyzwolenie, tak wszyscy święci Nowego Testamentu ujrzeli cechę Boga, która nigdy nie była w pełni objawiona w Starym Testamencie — zbawienie! Ponieważ zbawienie jest największym objawieniem, jakie kiedykolwiek zostało dane człowiekowi, imię Jezus jest najwyższym imieniem, jakie kiedykolwiek zostało nadane, ponieważ to Jahwe przyszedł, aby zbawić. Bez Niego nie ma zbawienia. Dlatego Paweł napisał: „Dlatego też Bóg wywyższył go ponad wszystko i darował mu imię ponad wszelkie imię” (Filipian 2:9).

Jeśli zastanawiałeś się, czy imię Jezus jest największym i najwyższym ze wszystkich imion, to dokładnie tego naucza Biblia: „że został wywyższony i otrzymał imię ponad wszelkie imię.” Paweł jednoznacznie naucza, że imię Jezus jest imieniem wyższym niż jakiekolwiek inne imię, które Bóg wcześniej używał do objawienia siebie, takie jak Elohim, Melchizedek, Jahwe Nissi, Jahwe Rafa czy El Shaddai! Imię Jezus jest wyższe niż jakiekolwiek inne objawienie Boga, gdy stał się Zbawicielem, aby wybawić nas od grzechów. Dlatego, jeśli Jezus nie jest imieniem Boga, to mielibyśmy osobę, która nosi imię większe niż imię samego Boga. Konkluzja musi więc być taka, że Jezus jest imieniem Boga! On był pełnią cech imienia Boga objawionego w ludzkim ciele. Jezus jest najwyższym objawieniem Boga! W tym objawieniu zawarte jest każde dziecko Boże.

Izajasz prorokował o prawdzie, że wszyscy ludzie będą się Jemu kłaniać: „Przysiągłem na siebie, z moich ust wyszło słowo sprawiedliwe, które jest nieodwołalne: Przede mną będzie się zginać każde kolano, będzie przysięgać każdy język;” Izajasz 45:23.

W Nowym Testamencie widzimy bezpośrednie wypełnienie tego wersetu, które interpretuje go jako wskazanie, że imię Boga to Jezus. Filipian 2:10: „Aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie, na ziemi i pod ziemią.”

Jezus jest najwyższym imieniem ponad wszystkimi imionami, ponieważ nie ma innego imienia danego ludziom, przez które możemy być zbawieni. Nie ma zbawienia, kiedy wzywasz Melchizedeka, El Shaddai ani żadnego innego imienia.

Dzieje Apostolskie 4:10-12. „Niech wam wszystkim i całemu ludowi Izraela będzie wiadomo, że w imieniu Jezusa Chrystusa z Nazaretu, którego wy ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych, przez niego on stoi przed wami zdrowy. On jest tym kamieniem odrzuconym przez was, budujących, który stał się kamieniem węgielnym. I nie ma w nikim innym zbawienia. Nie ma bowiem pod niebem żadnego innego imienia danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni.”

Piotr, głosząc po uzdrowieniu człowieka przy bramie zwanej Piękną, z naciskiem przekazuje Żydom prawdę o Bogu, mówiąc: „Możecie wierzyć, wyznawać lub modlić się w jakiekolwiek inne imię, ale nie otrzymacie zbawienia.” Po prostu nie można być zbawionym w żadnym innym imieniu, ponieważ żadne inne imię nie uwolni was od grzechu. Oczywiście, jako El Shaddai, Bóg jest Wszechmogący, ale nadal pozostajesz grzesznikiem. Bez wątpienia, jako Jahwe-Rafa, jest uzdrowicielem, ale nadal pozostajesz grzesznikiem. Nie ma innego imienia pod niebem, przez które musimy być zbawieni. Czy możesz sobie wyobrazić, jak bardzo zbulwersowało to ludzi tamtych czasów, kiedy Piotr oświadczył, że tylko w imieniu Jezusa Chrystusa można być zbawionym?

Około 99% chrześcijan dzisiaj nie ma tego objawienia. Myślą, że można być zbawionym, używając jakiegokolwiek z Jego tytułów, takich jak Ojciec, Syn czy Duch Święty. Nie! Nie można być zbawionym, używając tytułów Ojca, Syna czy Ducha Świętego bardziej niż używając Jahwe-Rafa czy jakichkolwiek opisowych tytułów, którymi nazywał Go Izajasz. Izajasz 9:6 nazywa Go „Cudownym Doradcą, Bogiem Mocnym, Księciem Pokoju, Ojcem Odwiecznym”. Wszystkie te określenia są tytułami Jego Istoty i objawieniami Jego osoby, ale tylko w imieniu Jezusa Chrystusa jest zbawienie. Nie ma zbawienia w żadnym innym imieniu, i jeśli chcesz być zbawiony, musisz wezwać imienia Jezusa Chrystusa, bo zbawienie przychodzi tylko przez to imię. Tak jak Saul z Tarsu został pouczony: „Idź i obmyj się, pokutując ze swoich grzechów, wzywając imienia Pana.” „Kim jesteś, Panie?” „Ja jestem Jezus.”

Żadne inne Imię

Mateusza 28:19. „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego;”

Izajasz 9:6: „Albowiem dziecię narodziło się nam, syn jest nam dany, a władza spocznie na jego ramieniu. I nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju.” Czy to są Jego imiona? Czy „Cudowny” to Jego imię? Czy „Doradca” to Jego imię? Czy „Bóg Mocny” to Jego imię? Czy „Ojciec Odwieczny” to Jego imię? Czy „Książę Pokoju” to Jego imię? Nie, żaden z tych tytułów nie jest Jego imieniem, ale Jego imię obejmuje to wszystko. W imieniu Jezus zawarte jest wszystko: Cudowny, Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju. Każdy aspekt tych tytułów jest w imieniu Jezus. Kiedy mówisz „Jezus”, mówisz „Cudowny”. Kiedy mówisz „Jezus”, mówisz „Doradca”.

Kiedy mówisz „Bóg Mocny”, Jezus jest Bogiem Mocnym. Kiedy mówisz „Ojciec Odwieczny”, Jezus jest Ojcem Odwiecznym. Kiedy mówisz „Książę Pokoju”, Jezus jest Księciem Pokoju.

Jezus mówi w Ewangelii Mateusza 19: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca”. Ojciec nie jest imieniem, podobnie jak Cudowny, Doradca, Książę Pokoju, Bóg Mocny czy Ojciec Odwieczny, i nie ma zbawienia w imieniu Ojca, Syna i Ducha Świętego. Musisz wiedzieć, kim jest Duch Święty, bo jeśli nie masz Ducha Chrystusowego, nie należysz do Niego (Rzymian 8:9). Jest tylko jeden Duch (Efezjan 4:4-5). Duch Święty jest Duchem Jezusa. Jan 20:31 mówi: „Lecz te są napisane, abyście wierzyli, że Jezus jest Chrystusem, Synem Bożym, a wierząc, mieli życie w imieniu Jego.”

Biblia nie mówi nam, że mamy życie przez tytuły Ojca, Syna i Ducha Świętego, tak samo jak nie mówi, że mamy życie przez opisowe tytuły Cudowny, Doradca, Bóg Mocny czy Książę Pokoju. Mówi natomiast, że mamy życie i zbawienie tylko przez imię Jezusa Chrystusa. Wszystkie wcześniejsze objawienia Boga nie zbawią cię od grzechu. Mateusz 28:19 mówi: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”.

Jezus faktycznie nie napisał słów w Mateusza 28:19: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. To Mateusz je zapisał. Mateusz był obecny w dniu Pięćdziesiątnicy, a apostołowie wypełnili słowa Jezusa, wzywając to Imię. Wszyscy otrzymali te same instrukcje i wszyscy spełnili polecenia Jezusa, chrzcząc w imię Jezusa Chrystusa. Kiedy Jezus mówił o chrzcie w imię (liczba pojedyncza) Ojca, Syna i Ducha Świętego, apostołowie nie myśleli o Ojcu, Synu i Duchu Świętym jako o trzech różnych osobach. Uczniowie Jezusa wywodzili się z żydowskiej koncepcji, że Bóg jest Ojcem, Jezus jest Jego Synem, a Duch Święty to Duch Jezusa. Jezus wyjaśnia to wszystko w Jana 14. Nigdy nie chodziło o to, że tytuły Ojca, Syna i Ducha Świętego miały być wzywane przy zbawieniu. Zbawienie jest tylko w imieniu Jezusa Chrystusa. Apostołowie nie mówili: „Chrzczę cię dla Ojca, dla Syna i dla Ducha Świętego.” Nie myśleli o Bogu jako o trzech różnych osobach. Sam termin „trzy osoby” nie istniał jeszcze wtedy. Wynaleziono go dopiero około 300 lat po śmierci apostołów. Wtedy powstała formuła trynitarna, wynaleziona przez katolickiego kapłana, i nigdy nie została oczyszczona z kościołów protestanckich podczas reformacji. Kiedy chrzcisz w tytuły, zamiast w imię Jezusa Chrystusa, jesteś chrzczony do Kościoła Katolickiego, a nie do Kościoła Chrześcijańskiego! W Kościele Chrześcijańskim przyjmujesz Jego imię.

Dzieje Apostolskie 2:21. „I stanie się, że każdy, kto wezwie imienia Pana, będzie zbawiony.”

Nie ma zbawienia w żadnym innym imieniu. Piotr otrzymał klucze do Królestwa i powiedział im, jak mogą zostać napełnieni Duchem Bożym, gdy zapytali: „Mężowie bracia, co mamy czynić?”

Dzieje Apostolskie 2:38. „Wtedy Piotr powiedział do nich: Pokutujcie i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na przebaczenie grzechów, a otrzymacie dar Ducha Świętego.”

Pamiętaj, że nie ma innego sposobu na odpuszczenie grzechów. Jahwe Rafa nie odpuszcza grzechów. El Shaddai nie odpuścił grzechów. Tylko w imieniu Jezusa jest odpuszczenie grzechów. Piotr powiedział: „Aby uzyskać odpuszczenie grzechów, musicie się nawrócić i dać się ochrzcić każdy z was w imię Jezusa Chrystusa, a otrzymacie dar Ducha Świętego.” Chrzest jest częścią zbawienia i musi być dokonany w Jego imieniu.

Dzieje Apostolskie 4:12. „I nie ma w nikim innym zbawienia. Nie ma bowiem pod niebem żadnego innego imienia danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni.”

Marka 16:16. „Kto uwierzy i ochrzci się, będzie zbawiony, ale kto nie uwierzy, będzie potępiony.”

Jeśli uwierzysz i zostaniesz ochrzczony, wtedy będziesz zbawiony. Chrzest jest częścią zbawienia.

I Piotra 3:21. „Teraz też chrzest, będąc tego odbiciem, zbawia nas – nie jest usunięciem cielesnego brudu, ale odpowiedzią czystego sumienia wobec Boga – przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa;”

Chrzest jest istotną częścią zbawienia. Ktoś mógłby zapytać: „A co z łotrem na krzyżu? On nie został ochrzczony.” Łotr na krzyżu posłuchałby Słowa, gdyby miał taką możliwość. Ty masz tę możliwość, i jeśli nie będziesz posłuszny Słowu Bożemu, nie możesz być zbawiony. Jezus powiedział łotrowi: „Będziesz ze mną w raju,” ale on musiał zostać odkupiony z raju, wraz ze świętymi Starego Testamentu, przez krew Jezusa. W Nowym Testamencie, aby być zbawionym, musisz zostać ochrzczony w Jego Imię.

Nigdzie w Biblii wierzący nie byli chrzczeni w inny sposób niż w imię Jezusa Chrystusa. Nie ma ani jednego przykładu, gdzie ktoś byłby ochrzczony słowami: „Chrzczę cię w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego.” W każdym przypadku chrztu w Nowym Testamencie osoby były chrzczone w imię Pana Jezusa Chrystusa.

Dzieje Apostolskie 8:12. „A gdy uwierzyli Filipowi, który głosił o królestwie Bożym i o imieniu Jezusa Chrystusa, chrzcili się zarówno mężczyźni, jak i kobiety.” Co głosił Filip? Imię Jezusa Chrystusa, a po usłyszeniu głoszonego Imienia, zostali ochrzczeni.

Dzieje Apostolskie 8:15. „Którzy przyszli tam i modlili się za nich, aby otrzymali Ducha Świętego. Na żadnego z nich bowiem jeszcze nie zstąpił. Byli tylko ochrzczeni w imię Pana Jezusa.”

Dzieje Apostolskie 10:43. „Temu wszyscy prorocy wydają świadectwo, że przez jego imię każdy, kto w niego wierzy, otrzyma przebaczenie grzechów.” (To przez Jego imię. Jeśli chcesz, aby twoje grzechy zostały odpuszczone, musi to być przez imię Jezusa Chrystusa, bo nie ma innego imienia danego ludziom, przez które musisz być zbawiony.).

Dzieje Apostolskie 10:48. „I nakazał ochrzcić ich w imię Pana. I prosili go, aby u nich został kilka dni.” (Właściwy tekst grecki mówi: w imię Jezusa Chrystusa).

Nowy Testament jednoznacznie i stanowczo wskazuje, że odpuszczenie grzechów jest możliwe tylko przez imię Jezusa Chrystusa.

Łukasza 24:47. „I w jego imieniu ma być głoszona pokuta i przebaczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy.”

Raz za razem Biblia ogłasza, że odpuszczenie grzechów jest możliwe tylko w Jego imieniu.

W Efezie Paweł spotkał wierzących, którzy zostali ochrzczeni, ale nie w imię Jezusa, i nakazał im, aby zostali ochrzczeni ponownie.

Dzieje Apostolskie 19:1: „A gdy Apollos był w Koryncie, Paweł, przechodząc przez wyżynne okolice, przybył do Efezu i znalazł tam kilku uczniów. 2. I rzekł do nich: Czy otrzymaliście Ducha Świętego, odkąd uwierzyliście? A oni odpowiedzieli mu: Nawet nie słyszeliśmy, że jest Duch Święty. 3. I rzekł do nich: W co więc zostaliście ochrzczeni? (Nie słyszeliście o otrzymaniu nowej natury? Nie słyszeliście o byciu napełnionym Duchem Świętym, który jest tą nową naturą? W co więc zostaliście ochrzczeni?) A oni odpowiedzieli: W chrzest Jana.”

Dzieje Apostolskie 19:4. „Paweł zaś powiedział: Jan chrzcił chrztem pokuty, mówiąc ludziom, aby uwierzyli w tego, który przyjdzie po nim, to znaczy w Jezusa Chrystusa. Gdy to usłyszeli, zostali ochrzczeni w imię Pana Jezusa.”

Nie wystarczyło tylko być ochrzczonym, ale Paweł potwierdza, że chrzest musi być przeprowadzony właściwie. Musi być dokonany z wezwaniem imienia Jezusa Chrystusa, ponieważ tylko w imieniu Jezusa można być zbawionym. Gdy tylko byli posłuszni Słowu, Duch Święty zstąpił na nich.

Dzieje Apostolskie 19:6. „A kiedy Paweł położył na nich ręce, zstąpił na nich Duch Święty i mówili językami, i prorokowali.”

Jak uzyskać odpuszczenie grzechów? Zastanówmy się jeszcze raz, jak Paweł został poinstruowany podczas swojego nawrócenia.

Dzieje Apostolskie 22:16. „A teraz dlaczego zwlekasz? Powstań i daj się ochrzcić, i zmyj grzechy swoje, wzywając imienia Pańskiego.”

Jak obmyć swoje grzechy? Poprzez chrzest, wzywając imienia Pana. Paweł nie wzywał tytułów Ojca, Syna i Ducha Świętego. Nie to powiedział. Powiedział: „Wzywaj imienia Pana!” Jakie było imię Pana? Nie były to tytuły Ojca, Syna i Ducha Świętego. Imię Pana to Jezus. Paweł o tym wiedział. Gdy zapytał: „Kim jesteś, Panie?”, otrzymał odpowiedź: „Ja jestem Jezus.” Paweł znał imię Pana. Doświadczenie na drodze do Damaszku objawiło Pawłowi, że imię Pana ze Starego Testamentu to Jezus w Nowym Testamencie.

Jak brzmi instrukcja Piotra, człowieka, któremu zostały powierzone klucze do Królestwa? „Upamiętajcie się i dajcie się ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa, wzywając imienia Pana.” Uczyńcie to, wzywając tego imienia, ponieważ nie ma zbawienia w żadnym innym imieniu, a chrzest jest częścią zbawienia.

Rzymian 10:13. „Każdy bowiem, kto wezwie imienia Pana, będzie zbawiony.”

Paweł mówi o tych, którzy się nawracają:

I Koryntian 6:9-11: „Czy nie wiecie, że niesprawiedliwi nie odziedziczą Królestwa Bożego? Nie dajcie się zwieść: ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani zniewieściali, ani mężczyźni współżyjący ze sobą, Ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą Królestwa Bożego. A takimi niektórzy z was byli; lecz zostaliście obmyci, lecz zostaliście uświęceni, lecz zostaliście usprawiedliwieni (uznani za sprawiedliwych, wasze grzechy zostały zmyte) w imię Pana Jezusa i przez Ducha naszego Boga.”

Wszystko dzieje się w Jego imieniu!

Filipian 2:8-11 A z postawy uznany za człowieka, uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i darował mu imię, które jest ponad wszelkie imię; Aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie, na ziemi i pod ziemią. I aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca.

Efezjan 1:20. Okazał ją w Chrystusie, gdy go wskrzesił z martwych i posadził po swojej prawicy w miejscach niebiańskich; Wysoko ponad wszelką zwierzchnością i władzą, mocą, panowaniem i ponad wszelkim imieniem wypowiadanym nie tylko w tym świecie, ale i w przyszłym. I wszystko poddał pod jego stopy, a jego samego dał jako głowę ponad wszystkim kościołowi; Który jest jego ciałem i pełnią tego, który wszystko we wszystkich napełnia.

Wymień jakiekolwiek imię, jakie chcesz, imię Jezusa jest daleko ponad wszelką zwierzchnością, władzą, mocą i panowaniem, nie tylko w tym świecie, ale i w przyszłym. Nigdy nie będzie większego imienia niż Jezus. Jest to najwyższe z wszystkich imion. Kolosan 3:17: „I wszystko, cokolwiek czynicie w słowie lub w uczynku, wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa, dziękując przez Niego Bogu Ojcu.”

Jego Kościół ma nosić Jego imię, tak jak kobieta przyjmuje imię swojego męża, kiedy wychodzi za mąż. Gdy wierzący wchodzi w związek z Jezusem Chrystusem, ma przyjąć Jego imię. Kiedy dziecko się rodzi, przyjmuje imię swojego ojca.

Nie swoje własne

Objawienie 17:4. „A kobieta była ubrana w purpurę i szkarłat i przyozdobiona złotem, drogimi kamieniami i perłami. Miała w swej ręce złoty kielich pełen obrzydliwości i nieczystości swego nierządu. A na jej czole wypisane było imię: Tajemnica, wielki Babilon, matka nierządnic i obrzydliwości ziemi.„

I to ona [Kościół Katolicki] stworzyła doktrynę o Trójcy i wprowadziła chrzest przez pokropienie w tytułach Ojca, Syna i Ducha Świętego. Przyjęcie chrztu w ten sposób oznacza utożsamienie się z Kościołem Katolickim, który odrzuca imię męża. Dlatego jest błędem być nazywanym jakimkolwiek innym imieniem niż imię Jezus. Bycie nazywanym imieniem denominacji oznacza przyjęcie imienia kobiety (kościoła) zamiast męża, którym jest Chrystus Jezus. Z tego powodu są to imiona bluźnierstwa.

Objawienie 17:3. „I zaniósł mnie w duchu na pustynię. I zobaczyłem kobietę siedzącą na szkarłatnej bestii pełnej imion bluźnierstwa, mającej siedem głów i dziesięć rogów. A kobieta była ubrana w purpurę i szkarłat i przyozdobiona złotem, drogimi kamieniami i perłami. Miała w swej ręce złoty kielich pełen obrzydliwości i nieczystości swego nierządu. A na jej czole wypisane było imię: Tajemnica, wielki Babilon, matka nierządnic i obrzydliwości ziemi. I zobaczyłem kobietę pijaną krwią świętych i krwią męczenników Jezusa. A gdy ją zobaczyłem, zdumiałem się bardzo.”

Kościół Jezusa Chrystusa nie powinien być nazywany imieniem żadnej denominacji. Jesteśmy synami i córkami Boga, a Jego imię nosimy przez chrzest. Przyjmując Jego imię, stajemy się nosicielami Jego imienia i każdy wierzący jest nazywany chrześcijaninem, ponieważ upodabnia się do Chrystusa. Posiadanie Jego imienia jest tym, co jest wymagane.

Zachariasza 14:9. „A PAN będzie królem nad całą ziemią. W tym dniu jeden będzie PAN i jedno jego imię.”

Współcześni trynitarianie zawsze używają liczb trzy i dwa jako opisy Boga. W Biblii Bóg nigdy nie jest opisywany jako trzy lub dwa. Opisywany jest wyłącznie jako jeden, a Jego imię jest jedno. Gdyby koncepcja trynitarna była prawdziwa, powinno istnieć przynajmniej jedno odniesienie do Boga jako dwóch lub trzech, ale w całej Biblii nie ma ani jednego przypadku, który mówiłby o dwóch Panach, trzech bogach, ani o dwóch lub trzech osobach w Bóstwie. Bóg jest jeden, a Jego imię jest jedno, i to imię to „Jezus, imię ponad wszelkie imię.” Proste wyszukiwanie w Biblii przy użyciu komputera słów „jeden”, „dwa”, „trzy”, „Pan” i „Bóg” dowodzi, że liczby „dwa” i „trzy” nigdy nie są używane jako opisy Boga. Stary Testament ogłasza: „Słuchaj, Izraelu, Pan, Bóg twój, jest jednym Panem.” A w Nowym Testamencie czytamy: „Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest.” (Efezjan 4:5).

Nigdy nie ma dwóch ani trzech Panów. Jezus nie jest jedną z trzech osób Boga. On nie jest drugą osobą ani osobą podległą, ale jest Wszechmogącym Bogiem! Objawienie 1:8: „Ja jestem Alfa i Omega, początek i koniec, mówi Pan, który jest, który był i który ma przyjść, Wszechmogący.” Jezus jest wcieleniem pełni Boga. Dlatego Jego imię miało być nazwane Emmanuel – Bóg z nami. Kolosan 2:9: „Gdyż w nim mieszka cieleśnie cała pełnia Bóstwa.” Bóstwo to cechy charakterystyczne Boga, Jego atrybuty, charakter i osobowość. To wszystko, co czyni Go tym, kim jest. Bóstwo to osoba, a osoba Boga była w Jezusie. Biblia nigdy nie mówi, że Jezus jest w Bóstwie, ale raczej, że pełnia Bóstwa mieszka w Jezusie.

W TYM DNIU BĘDZIE JEDEN PAN I JEGO IMIĘ JEDNO!

Nie możesz być zbawiony bez tego imienia, ponieważ zbawienie nie jest w żadnym innym imieniu. Mówisz: „Przyjąłem Pana jako Zbawiciela.” Dlaczego więc nie przyjąć Jego imienia? Co jest tak trudnego w utożsamieniu się z Tym, który cię zbawił? Co jest tak trudnego w wezwaniu imienia Pana dla zbawienia? Trynitarianie każą ci wzywać tytuły Ojca, Syna lub Ducha Świętego, ponieważ nie mają objawienia, kim On jest. To po prostu opisowe tytuły jednego człowieka, Jezusa Chrystusa. Dlatego Jahwe ze Starego Testamentu to Jezus z Nowego Testamentu. Jezus, imię ponad wszelkie imię! To imię, przed którym zegnie się każde kolano i które każdy język musi wyznać, bo nie ma zbawienia w żadnym innym imieniu. Dzieje Apostolskie 22:16: „A teraz, dlaczego zwlekasz? Wstań, daj się ochrzcić i obmyj swoje grzechy, wzywając imienia Pana.”



źródło grafik: www.goszen.pl

Udostępnij znajomym